سینما

بونگ جون هو و به کارگیری خاطرات شخصی در انگل

انگل ساخته بونگ جون هو بود که جایزه اصلی این جشنواره معتبر را به خانه برد. رای برای اعطای این جایزه به فیلم به اتفاق آرا بود، و حالا، نُه ماه بعد از جشنواره، منتقدان و تماشاگران نظری مشابه نسبت به فیلم دارند

تاریخ سینما به مثابه قصه پریان / نقد فیلم روزی روزگاری در هالیوود ساخته کوئنتین تارانتینو

روزی روزگاری در هالیوود تارانتینو با یک تیر چند نشان می‌زند. او با استفاده از تاریخ سینما هم داستان خودش را تعریف می‌کند، هم تاریخ سینمای شخصی ساختگی خودش را می‌سازد

مسیح در سینما / نگاهی به فیلم مسیر سبز

در فیلم مسیر سبز نوع نگاه به مسیح و شمایل او در دنیای امروز، بسیار بسیار پررنگ‌تر شده و می‌توان گفت شخصیتی که در این فیلم خلق شده و نامش را «جان کافی» گذاشته‌اند، جلوه‌ای از خود مسیح در دنیای امروز است

بالتازار / لحظه‌ی لمس درد در اتحاد با مسیح!

بالتازار تصویری گروتسک از مسیح است. فضیلتی که نمی‌توانیم به آن دست یابیم. مرگ او نشانی است از مصلوب شدن مسیح! او ممکن است سنگ بنای اخلاقی باشد اما عامل اخلاقی نیست

آخرین وسوسه شریدر

پل شریدر را چگونه به یاد می‌‌آوریم؟ خالق تراویس بیکل و جیک لاموتا یا کارگردان هاردکور و ژیگولوی آمریکایی، شریدرِ فیلمنامه‌‌نویس یا کارگردان، یا اصلا شریدری که به عنوان محقق و نویسنده کتاب ارزشمند سبک استعلایی در سینما می‌‌شناسیم؟

زیبایی‌شناسی ایثار در مظهر دین / نقد فیلم رم شهر بی‌دفاع

رم شهر بی‌دفاع اثر جاودان روبرتو روسلینی که می‌توان آن را بهترین فیلم مقاومت در تاریخ سینما دانست، یکی از همان آثاری است که با پرداختی مکمل‌وار در ساحت یک کاراکتر، به موضوعی دینی می‌پردازد

بر امواج وهم / نگاهی به فیلم آخرین وسوسه مسیح

از مسیح‌های حماسی سیسیل ب. دومیل و جورج استیونس گرفته تا مسیح مبارز و مارکسیست پازولینی، از مسیح غریب و تنهای مل گیبسون تا در‌ نهایت مسیح سرگردان، مردد و گناهکار اسکورسیزی در فیلم آخرین وسوسه مسیح

خون به پا خواهد شد / نمایش مذهب و سرمایه

در ابتدای خون به پا خواهد شد دنیل پلین‌ویو در تاریکی به دنبال نقره در گودالی عمیق می‌گردد، او نهایتا خودش را در این راه مصدوم می‌کند و به سختی به از گودال بیرون می‌رود. بدون هیچ توضیح اضافه‌ای شخصیت پلین‌ویو یه شخصیت عملگرا به ما نشان داده می‌شود

جشنواره فیلم برلین ۲۰۲۰ – گزارش شماره چهار

گزارش‌های امیر گنجوی از جشنواره فیلم برلین ۲۰۲۰

واقعیت سینمایی-جادویی / نقد فیلم دولمایت اسم من است

دولمایت می‌تواند به راحتی در دسته بهترین کمدی سال قرار بگیرد. فیلمی بامزه که کمدی‌اش بر پایه دیالوگ‌های هوشمندانه است. بدون ادا و اطوار به سادگی داستان خودش را می‌گوید و با یک خضوع و فروتنی که حاصل یک عمر تجربه بازیگری‌ او است به پایان می رسد.
- Advertisement -spot_img

آخرین نوشته ها

بررسی نمایش «بچه» بر اساس نظریه تئاتر شقاوت آنتونن آرتو

نمایش «بچه» به کارگردانی مرتضی فرهاد‌نیا به روی صحنه رفته است. این نمایش که در جشنوار «تئاتر فجر» سال گذشته در چند بخش کاندیدا بوده
- Advertisement -spot_img
- Advertisement -spot_img
- Advertisement -spot_img
Verified by MonsterInsights