سینما

فتیش فیلم-نوآر / محله چینی‌ها پنجاه‌ساله شد

محله چینی‌ها پاستیش فیلم-نوآر است و نیز رویکردی پارودیک به آن دارد. محله چینی‌ها نئونوآری است که حساسیت سبکی نوآر را از درون فرومی‌پاشد

هومو-لودنسِ داوودنژاد / مصائب شیرین ۲

مصائب شیرین ۲ در ادامه نسخه اولیه‌اش در همین حال و هوا -و به مراتب رادیکال‌تر. حالا دیگر رضا و مونا ازدواج کرده و یک دختربچه هجده‌ساله دارند

مدرسه به روایت سینما / بازنمایی مدرسه در سینمای ایران

مدرسه سرشار از قصه‌ها و داستان‌هاست. در این مطلب به بازتاب مدرسه در سینمای ایران و راه یافتن آن به دنیای درام می‌پردازیم

کمدیِ فانتزی یا گروه سنیِ الف؟ / دربارۀ فیلم «قیف»، ساختۀ محسن امیریوسفی

امیریوسفی دوازده سال پس از آخرین فیلمش، با همکاری رضا عطاران به‌عنوان نویسندۀ مشترک و بازیگر، فیلم «قیف» را ساخته است

خشم طبیعتی که از شخصیت‌های فیلم ماندگارترند /  دربارۀ «گردبادها»، ساختۀ لی آیزاک چونگ

گردبادها به کارگردانی لی آیزاک چونگ، با تمام تلاش‌هایی که برای زنده کردن روح نسخه اصلی می‌کند، در نهایت در همان چارچوب تکراری باقی می‌ماند

کشوری که می‌خواست جهان اولی باشد / کمتر شنیده‌هایی از جشنواره جهانی فیلم تهران (دوره اول و دوم)

جشنواره فیلم تهران ششمین فستیوالی بود که به لیست جشنواره‌های سینمایی سطح آ اضافه شد. در این مطلب درباره برگزاری دو دورهٔ ابتدایی می‌خوانیم

تقابل میان دو حضور / درباره Beginning ساخته Dea Kulumbegashvili

آغاز -ساخته دیا کولومبیاکشولی- فیلمی است درباره تقابل امر نمادین و امر واقع، درباره صورت‌بندی‌های برساخته تاریخ مذکر و نقش سرکوب‌شده زن در آن

روشنفکران ایرانی با دفاع از «قیصر» به سینمای ایران ضربه زدند / گفتگو با آربی اوانسیان (بخش دوم)

بخش دیگری از یک گفتگوی بلند با آربی اُوانسیان، کارگردان برجسته تئاتر و سینما است که در اکتبر ۲۰۰۵ در کافه‌ای در پاریس با او انجام شده

سمپاتی با آقای انتقام / سفیدِ کیشلوفسکی سی‌ساله شد

سفید بافتاری متقارن دارد: روایت دوپاره، صحنه‌های دوگانه و تکرارها و قرینه‌ها، بنای اثر را فرم بخشیده است: پاره نخست در فرانسه می‌گذرد

رقص‌های بریده از سکانس / دربارۀ رقص‌هایی که سانسور شدند

برخورد قضایی با سحر دولتشاهی به‌خاطر رقص در سکانسی از سریال «داریوش» یکی از عجیب‌ترین مواجهه‌های نهاد قدرت با هنر بود
- Advertisement -spot_img

آخرین نوشته ها

هرجا بروی وطن رهایت نخواهد کرد / دربارۀ رمان «من فلوجه را به‌یاد می‌آورم»

با درنظر گرفتن این موضوع‌ها می‌توان رمان «من فلوجه را به‌یاد می‌آورم» نوشته‌ی فرات العانی، را رمانی از دسته‌ی ادبیات مهاجرت دانست
- Advertisement -spot_img
- Advertisement -spot_img
- Advertisement -spot_img
Verified by MonsterInsights