نویسنده: محمدرضا صالحی
در ششمین قسمت از بررسی چند داستانکوتاه ایرانی در دهه‌ی هشتاد، به سراغ داستان «شب‌های چهارشنبه» نوشته‌ی آذردخت بهرامی می‌رویم
در پنجمین قسمت از بررسی آنتولوژی «دهه‌ی هشتاد داستانکوتاه ایرانی» به سراغ داستان «نماز پسین» نوشته‌ی محمد بکایی رفته‌ام
در چهارمین قسمت از بررسی آنتولوژی دهه‌ی هشتاد داستانکوتاه ایرانی به سراغ داستان لحظات یازده‌گانه‌ی سلیمان نوشته‌ی پیمان اسماعیلی رفته‌ایم
برزخ نوشته کورش اسدی داستان پدر خانواده‌ای در بحبوحه‌ی جنگ ایران و عراق که قهرمان مسابقه‌ی ماشین‌رانی بوده و با مسافرکشی روزگار می‌گذراند
اخوت؛ نویسنده‌ای که از بازماندگان «جُنگ اصفهان» می‌دانستند. در داستان کوتاه «نیمه‌ی سرگردان ماه» نیز می‌توان تأثیر هوشنگ گلشیری را دید
اولین داستان کتاب «دهه‌ی هشتاد داستانکوتاه ایرانی» داستان کوتاه «لاک‌پشت من»، نوشته‌ی فرخنده آقایی است. او نویسنده‌ی چند مجموعه داستان
خواننده رمان آخرین ایستگاه اساسا با ساختار کلاسیک آشنای ادبیات داستانی مواجه نمیشود؛ یعنی ساختاری که دارای شروع، میانه و پایان است
قصه‌ی سانشوی مباشر یکی از قدیمی‌ترین روایت‌های ریشه‌دار در فولکلور و ادبیات ژاپن تا به امروز بارها در شکل‌ها و مدیوم‌های متفاوت تکرار شده
با درنظر گرفتن این موضوع‌ها می‌توان رمان «من فلوجه را به‌یاد می‌آورم» نوشته‌ی فرات العانی، را رمانی از دسته‌ی ادبیات مهاجرت دانست
یکی از معروف‌ترین کتاب‌هایی که تمرکز خودش را روی ساختار داستان کوتاه گذاشته، کتاب «صدای تنها» نوشته‌ی فرانک اوکانرِ ایرلندی است