نویسنده: امیرحسین بابایی
«زلر» با ساخت «پسر» در حقیقت قسمت دوم تریلوژی که در ذهن دارد را کامل کرده است. «پسر» نیز مانند فیلم قبلی او ابتدا نمایشنامه‌ای منتشر شده
این را نباید فراموش کرد که «آقای لاگرفلد مرموز» نگاهی یکسره تحسین‌آمیز به او دارد و تلاشی در نقبی عمیق‌تر در احوالات او ندارد
چگونه می‌شود اهمیتی برای شخصیت‌پردازی قائل نشد؟ چگونه می‌شود ریتم فیلمی را با ازدیاد سکانس‌های زائد نابود کرد؟ چگونه می‌شود بدون منطق روایی اثری را به‌پیش…
فیلم ندای آزادی در دوره فیلم‌های پاپ‌کورنی فریاد بلندی محسوب می‌شود. تلاش کرده تا صدایش را به بسیاری برساند و به نظرم در این کار موفق بوده
دست‌اندرکاران یک رمانس واقعی پا به میان‌سالی گذارده‌اند و سازنده‌اش بیش از ده سال پیش خودکشی کرده، اما خودش همچنان جوان و شاداب باقی‌مانده
اگر همه چیز را بیش از حد جدی می‌گیرید و زیر چرخ‌دنده‌های مدرنیته روانتان درهم‌شکسته، آستروید سیتی را باید ببینید تا اندکی روانتان تلطیف شود
درون دومین اثر کارگردان یونانی‌تباری است که سال‌هاست به ساخت ویدئوهای تبلیغاتی پرداخته و حال موفق شده یک سولو نوازی را به سرانجام رساند
باربی آن‌قدر در میان رزق و برق بازسازی جهان رؤیایی نوجوانان سال‌های رفته غرق‌گشته که بن‌مایه انتقادی و ژست‌های روشنفکری آن گم و ناپدید گشته
قهرمانان فیلمی است که هر چند لحن کمدی دارد؛ اما اثری جدی درباره آدم‌هایی است که توانایی‌هایشان بسیار بیشتر از ناتوانی‌شان است
اپنهایمر داستان صعود و سقوط است و پارادوکس‌های پایان‌ناپذیر زندگی آدمی و روایتی کامل از شخصیتی که در جستجوی خداگونگی است