برجسته‌ترین منتقد فرانسوی در گذشت

دنیای سینما یکی از برجسته ترین منتقدان خود را از دست داد – آقای میشل سیمان سردبیر ماهنامه پزیتیف، بدون اغراق از قابل احترام ترین منتقد سینمایی  فرانسه  و جهان بود – ، آقای میشل سیمان   (Michel Ciment) متولد ۱۹۳۸ درپاریس در ۸۵ سالگی ، روز ۱۳ نوامبر ۲۰۲۳ در زادگاه خود درگذشت – وی از همان سال‌های جوانی در دوره دبیرستان شیفته سینما و نوشتن درباره آن شد. سپس با نوشتن یک نقد مفصل درباره (محاکمه) اثر اورسون ولز در ماهنامه « پزیتیف» در سال ۱۹۶۳ بر شهرتش افزوده شد – سه سال بعد از آن ، به عضویت کمیته اصلی این مجله ماهانه در آمد و سپس سردبیر آن شد که تا آخر عمر در این مقام باقی ماند – پرستیزی که وی برای این نشریه بدست آورد، انرا در ردیف مجله مشهور «کایه دوسینما» قرار داد- میشل سیمان جدا از نقد نویسی در این نشریه خود، یک برنامه هفتگی رادیویی هم در زمینه سینما اداره می‌کرد بنام (پروژکسیون خصوصی) که از اعتبار خاصی برخوردار بود و همچنین در برخی از رسانه های سینما یی دیگر هم نقد های باارزش مینوشت – قابل یاد آوری است که برخی از  کارگردانان و  پخش کننده ها برای تبلغ در باره فیلم خودشان گاه جملاتی از نقد های آقای میشل سیمان را روی پوستر های خود نقل می کردند – وی که از نزدیک با کارگردانان بزرگ جهانی در ارتباط بود، کتاب های تحلیلی درباره آثار آنان منتشر کرد و همچنین گفتگو با این کارگردانان مطرح جهان اعتباری به آن فیلم‌هایشان می‌داد – مقالات وی حالت مرجع برای دیگران داشت – از جمله کتاب های مشهور او در باره استانلی کوبریک، الیا کازان، فرانچسکو رزی، جوزف لوزی، جری شاتزبرگ، فریتز لانگ، جان بورمن، انجلوپولس، جین کامپیون، و غیره را به رشته تحریر در آورد – که سه باز نیز  جایزه بهترین کتاب سال را بدست آورد – جدا از پرداختن به آثار نام آوران، وی همواره به جستجوی کشف سینماگران ناشناس یا کم شناخته نیز می پرداخت – وی از منتقدین دیگر کشور ها هم دعوت به همکاری برای نوشتن در مجله پزیتیف می‌کرد، مثلا از ایران ، از جمله از فرخ غفاری، مقالاتی در باره کوروساوا، فیلمهای جشنواره کن  و غیره و  همچنین از محمد حقیقت ، درباره سینما و سینماگران ایرانی مقالات گوناگونی به چاپ رسانید – میشل سیمان داوری بسیاری از جشنواره ها ی جهانی را نیز به عهده داشت و جدا از آن ، طی مدتی نیز به طور غیر رسمی در کمیته انتخاب جشنواره کن برا ی برگزیدن فیلمهای بخش مسابقه فعال بود – او همچنین استاد دانشگاه  پاریس هفتم  (تمدن و فرهنگ امریکا) را تدریس می کرد بود – جدا از  نکات بالا باید افزود که میشل سیمان با سینمای ایران بیگانه نبود و اولین منتقد اروپایی بود که عباس کیارستمی را با فیلم خانه « دوست کجاست ؟» در سال ۱۹۸۹ کشف و معرفی کرد و در ستایش او در روزنامه لوموند و سپس در ماهنامه پزیتیف مطلب نوشت و سپس چندین بار روی جلد ماهنامه پزیتیف را به آثار عباس کیارستمی اختصاص داد، جدا از آن، سینمای ایران و فیلمسازان انرا با جدیدت تعقیب می‌کرد و پرونده هایی نیز به سینمای ایران اختصاص داد – با خبر در گذشت او ، جشنواره کن طی بیانیه ای از وی بسیار ستایش کرد و نوشت: «بدون میشل سیمان جشنواره دیگر مثل سابق نخواهد بود» – مطبوعات و دیگر رسانه های فرانسه در تجلیل از او بسیار نوشتند.