Close Menu
مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس

    Subscribe to Updates

    Get the latest creative news from FooBar about art, design and business.

    What's Hot

    داستان‌های فینیکس | ۱۷- وسواس

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | عقاب‌های جمهوری؛ هنر در بند تبلیغات حکومتی

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | آلفا: بدن استریل‌شده‌ی یک فاجعه‌ی جعلی

    Facebook X (Twitter) Instagram Telegram
    Instagram YouTube Telegram Facebook X (Twitter)
    مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس
    • خانه
    • سینما
      1. نقد فیلم
      2. جشنواره‌ها
      3. یادداشت‌ها
      4. مصاحبه‌ها
      5. سریال
      6. مطالعات سینمایی
      7. فیلم سینمایی مستند
      8. ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۴
      9. همه مطالب

      سکوت به مثابه‌ی عصیان | درباره‌ی «پرسونا»ی برگمان

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      «گناهکاران»؛ کلیسا، گیتار و خون‌آشام

      ۱۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی یا موعظه‌گری در مذمت فلاکت | نگاهی به فیلم «رها»

      ۱۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      حافظه در برابر استبداد | از سازه‌ی روایی تا زیبایی‌شناسی مقاومت

      ۲۰ فروردین , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | عقاب‌های جمهوری؛ هنر در بند تبلیغات حکومتی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | آلفا: بدن استریل‌شده‌ی یک فاجعه‌ی جعلی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | گزارش تصویری ۲

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | گدار در قاب شیشه‌ای: «موج نو»ی لینکلیتر سنت را محافظت می‌کند، اما چالش برانگیز نیست

      ۲۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      من ترانه، اورکای ایران زمین هستم | نگاهی به فیلم «اورکا» ساخته‌ی سحر مصیبی

      ۲۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ کلاسیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | به بهانۀ ۷۵ سالگی فیلم «همه چیز درباره ایو»

      ۲۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | بن‌بست

      ۲۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      هفت روز از هفت وادی عشق و شک و زندان | نگاهی به فیلم «هفت روز»، ساخته‌ی علی صمدی احدی، محصول آلمان، ۲۰۲۴

      ۲۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      من با نینو بزرگ شدم | گفتگو با فرانچسکو سرپیکو، بازیگر سریال «دوست نابغه من»

      ۱۹ فروردین , ۱۴۰۴

      اعتماد بین سینماگر و نویسنده از بین رفته است | گفتگو با شیوا ارسطویی

      ۲۴ اسفند , ۱۴۰۳

      گفتگوی اختصاصی | نانا اکوتیمیشویلی: زنان در گرجستان در آرزوی عدالت و دموکراسی هستند

      ۲۳ اسفند , ۱۴۰۳

      مصاحبه اختصاصی | پرده‌برداری از اشتیاق: دنی کوته از «برای پل» و سیاست‌های جنسیت در سینما می‌گوید

      ۱۸ اسفند , ۱۴۰۳

      تاسیانی به رنگ آبی، کمیکی که تبدیل به گلوله شد | نگاهی به فضاسازی و شخصیت‌پردازی در سریال تاسیان

      ۱۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سرانجام، جزا! | یادداشتی بر سه اپیزود ابتدایی فصل دوم سریال آخرین بازمانده‌ از ما

      ۱۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سریال Andor: چگونه سال‌های «گنگستری» استالین جوان الهام‌بخش مجموعه‌ی جنگ ستارگان شد

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      بازخوانی یک سریال ماندگار | قصه‌های مجید و قصه‌های کیومرث

      ۲۰ فروردین , ۱۴۰۴

      وقتی سینما قصه می‌گوید | نگاهی به کتاب روایت و روایتگری در سینما

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی در سینمای ایران

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      گزارش کارگاه تخصصی آفرینش سینمایی با مانی حقیقی در تورنتو

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سینما به مثابه‌ی هنر | نگاهی به کتاب «دفترهای سرافیو گوبینو فیلم‌بردار سینما» اثر لوئیجی پیراندللو

      ۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      «رقصیدن پینا باوش»؛ همین که هستی بسیار زیباست

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نصرت کریمی؛ دست‌ هنرمندی که قرار بود قطع‌ شود

      ۲۹ فروردین , ۱۴۰۴

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      هم‌آواز نبود، آوازی هم نبود | نگاهی به مستند «ماه سایه» ساخته‌ی آزاده بیزارگیتی

      ۸ فروردین , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۷- وسواس

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | عقاب‌های جمهوری؛ هنر در بند تبلیغات حکومتی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | آلفا: بدن استریل‌شده‌ی یک فاجعه‌ی جعلی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | گزارش تصویری ۲

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | عقاب‌های جمهوری؛ هنر در بند تبلیغات حکومتی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | آلفا: بدن استریل‌شده‌ی یک فاجعه‌ی جعلی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | گزارش تصویری ۲

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      «رقصیدن پینا باوش»؛ همین که هستی بسیار زیباست

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • ادبیات
      1. نقد و نظریه ادبی
      2. تازه های نشر
      3. داستان
      4. گفت و گو
      5. همه مطالب

      جهنم‌گردی با آقای یوزف پرونک؛ نگاهی به رمان کوتاه «یوزف پرونک نابینا و ارواح مُرده»

      ۲۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «گل‌ها» نوشته‌ی «آلیس واکر»

      ۲۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      درهم‌ریختگی زبان‌ها

      ۱۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «ویزور» نوشته‌ی ریموند کارور

      ۱۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «خانواده‌ی مصنوعی» نوشته‌ی آن تایلر

      ۲ فروردین , ۱۴۰۴

      شعف در دلِ تابستان برفی | درباره «برف در تابستان» نوشتۀ سایاداویو جوتیکا

      ۲۸ اسفند , ۱۴۰۳

      رازهای کافکا | نوشتهٔ استوآرت جفریز

      ۲۴ بهمن , ۱۴۰۳

      دربارۀ رمان «آنقدر سرد که برف ببارد» نوشتۀ جسیکا اَو

      ۱۸ دی , ۱۴۰۳

      داستان‌های فینیکس | ۱۷- وسواس

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۶- آئورا

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      مرد خانه | داستان کوتاه از فرانک اُکانر

      ۲۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۵- رفیق

      ۱۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      اعتماد بین سینماگر و نویسنده از بین رفته است | گفتگو با شیوا ارسطویی

      ۲۴ اسفند , ۱۴۰۳

      هر رابطۀ عشقی مستلزم یک حذف اساسی است | گفتگو با انزو کرمن

      ۱۶ اسفند , ۱۴۰۳

      زمان و تنهایی | گفتگو با پائولو جوردانو، خالقِ رمان «تنهایی اعداد اول»

      ۷ اسفند , ۱۴۰۳

      همچون سفر، مادر و برفی که در نهایت آب می‌شود | گفتگو با جسیکا او نویسندۀ رمان «آنقدر سرد که برف ببارد»

      ۲۳ بهمن , ۱۴۰۳

      داستان‌های فینیکس | ۱۷- وسواس

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جهنم‌گردی با آقای یوزف پرونک؛ نگاهی به رمان کوتاه «یوزف پرونک نابینا و ارواح مُرده»

      ۲۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      وقتی سینما قصه می‌گوید | نگاهی به کتاب روایت و روایتگری در سینما

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۶- آئورا

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • تئاتر
      1. تاریخ نمایش
      2. گفت و گو
      3. نظریه تئاتر
      4. نمایش روی صحنه
      5. همه مطالب

      گفتگو با فرخ غفاری دربارۀ جشن هنر شیراز، تعزیه و تئاتر شرق و غرب

      ۲۸ آذر , ۱۴۰۳

      عباس نعلبندیان با تفاوت آغاز می‌شود!

      ۱۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      او؛ اُگوست استریندبرگ است!

      ۲۸ فروردین , ۱۴۰۴

      کارل گئورگ بوشنر، پیشگام درام اکسپرسیونیستی 

      ۷ فروردین , ۱۴۰۴

      سفری میان سطور و روابط آدم‌ها | درباره نمایشنامه «شهر زیبا» نوشته کانر مک‌فرسن

      ۲۸ دی , ۱۴۰۳

      تاب‌آوری در زمانه فردگرایی | درباره نمایش «کتابخانه نیمه‌شب»

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی درباره زندگی سهراب شهید ثالث | درباره اجرای «فوگ غربت» به نویسندگی و کارگردانی نیما شهرابی

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی که تمام تماشاگران را از حال می‌­برد

      ۳۰ فروردین , ۱۴۰۴

      اندکی عشق و کمی بیشتر اقتدارگرایی | درباره نمایش «هارشدگی» به کارگردانی پویان باقرزاده

      ۲۱ فروردین , ۱۴۰۴

      عباس نعلبندیان با تفاوت آغاز می‌شود!

      ۱۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      تاب‌آوری در زمانه فردگرایی | درباره نمایش «کتابخانه نیمه‌شب»

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی درباره زندگی سهراب شهید ثالث | درباره اجرای «فوگ غربت» به نویسندگی و کارگردانی نیما شهرابی

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی که تمام تماشاگران را از حال می‌­برد

      ۳۰ فروردین , ۱۴۰۴
    • نقاشی
      1. آثار ماندگار
      2. گالری ها
      3. همه مطالب

      پنجاه تابلو | ۴۶- جهان بی‌نقاب کریستین شاد

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۵- جرج گروس: نقاشی از دل دادائیسم و آنارشیسم

      ۲۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۴- فلیکس نوسبام: نقاش هولوکاست

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۳- مردان برهنه از نگاه سیلویا اسلی

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      فرانسیس بیکن؛ آخرالزمان بشر قرن بیستم

      ۲۱ دی , ۱۴۰۳

      گنجی که سال‌ها در زیرزمین موزۀ هنرهای معاصر تهران پنهان بود |  گفتگو با عليرضا سميع آذر

      ۱۵ آذر , ۱۴۰۳

      پنجاه تابلو | ۴۶- جهان بی‌نقاب کریستین شاد

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۵- جرج گروس: نقاشی از دل دادائیسم و آنارشیسم

      ۲۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۴- فلیکس نوسبام: نقاش هولوکاست

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۳- مردان برهنه از نگاه سیلویا اسلی

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • موسیقی
      1. آلبوم های روز
      2. اجراها و کنسرت ها
      3. مرور آثار تاریخی
      4. همه مطالب

      در فاصله‌ای دور از زمین | تحلیل جامع آلبوم The Overview اثر استیون ویلسون

      ۱۷ فروردین , ۱۴۰۴

      گرمی ۲۰۲۵ | وقتی موسیقی زیر سایه انتقادات و مصالحه قرار می‌گیرد

      ۱۲ اسفند , ۱۴۰۳

      دریم تیتر و Parasomnia:  یک ادیسه‌ی صوتی در ناخودآگاه ما

      ۲ اسفند , ۱۴۰۳

      وودستاک: اعتراضی فراتر از زمین‌های گلی

      ۲۳ دی , ۱۴۰۳

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      زناکیس و موسیقی

      ۲۷ دی , ۱۴۰۳

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      در فاصله‌ای دور از زمین | تحلیل جامع آلبوم The Overview اثر استیون ویلسون

      ۱۷ فروردین , ۱۴۰۴

      گرمی ۲۰۲۵ | وقتی موسیقی زیر سایه انتقادات و مصالحه قرار می‌گیرد

      ۱۲ اسفند , ۱۴۰۳

      دریم تیتر و Parasomnia:  یک ادیسه‌ی صوتی در ناخودآگاه ما

      ۲ اسفند , ۱۴۰۳
    • معماری

      معماری می‌تواند روح یک جامعه را لمس کند | جایزه پریتزکر ۲۰۲۵

      ۱۴ فروردین , ۱۴۰۴

      پاویون سرپنتاین ۲۰۲۵ اثر مارینا تبسم

      ۱۶ اسفند , ۱۴۰۳

      طراحان مد، امضای خود را در گراند پَله ثبت می‌کنند | گزارشی از Runway مد شانل

      ۹ اسفند , ۱۴۰۳

      جزیره‌ کوچک (Little Island)، جزیره‌ای سبز در قلب نیویورک

      ۲۵ بهمن , ۱۴۰۳

      نُه پروژه‌ برتر از معماری معاصر ایران | به انتخاب Architizer

      ۱۸ بهمن , ۱۴۰۳
    • اندیشه

      جنگ خدایان و غول‌ها

      ۳۱ فروردین , ۱۴۰۴

      ملی‌گرایی در فضای امروز کانادا: از سرودهای جمعی تا تشدید بحث‌های سیاسی

      ۴ فروردین , ۱۴۰۴

      ترامپ و قدرت تاریخ: بازخوانی دیروز برای ساخت فردا

      ۶ بهمن , ۱۴۰۳

      در دفاع از زیبایی انسانی

      ۱۲ دی , ۱۴۰۳

      اسطوره‌ی آفرینش | کیهان‌زایی و کیهان‌شناسی

      ۲ دی , ۱۴۰۳
    • پرونده‌های ویژه
      1. پرونده شماره ۱
      2. پرونده شماره ۲
      3. پرونده شماره ۳
      4. پرونده شماره ۴
      5. پرونده شماره ۵
      6. همه مطالب

      دموکراسی در فضای شهری و انقلاب دیجیتال

      ۲۱ خرداد , ۱۳۹۹

      دیجیتال: آینده یک تحول

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      رابطه‌ی ویدیوگیم و سینما؛ قرابت هنر هفت و هشت

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      Videodrome و مونولوگ‌‌هایی برای بقا

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      مسیح در سینما / نگاهی به فیلم مسیر سبز

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      آیا واقعا جویس از مذهب دلسرد شد؟

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      بالتازار / لحظه‌ی لمس درد در اتحاد با مسیح!

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      آخرین وسوسه شریدر

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      هنرمند و پدیده‌ی سینمای سیاسی-هنر انقلابی

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      پایان سینما: گدار و سیاست رادیکال

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      گاوراس و خوانش راسیونالیستی ایدئولوژی

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      انقلاب به مثابه هیچ / بررسی فیلم باشگاه مبارزه

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      پورن‌مدرنیسم: الیگارشی تجاوز

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      بازنمایی تجاوز در سینمای آمریکا

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      تصویر تجاوز در سینمای جریان اصلی

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      آیا آزارگری جنسی پایانی خواهد داشت؟

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      سیاست‌های سینما و جشنواره‌های ایرانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      خدمت و خیانت جشنواره‌ها

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      اوج و حضیض در یک ژانر / فیلم کوتاه ایرانی در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      درباره حضور فیلم‌های محمد رسول اف در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      سیاست‌های سینما و جشنواره‌های ایرانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      اوج و حضیض در یک ژانر / فیلم کوتاه ایرانی در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      درباره حضور فیلم‌های محمد رسول اف در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      ناشاد در غربت و وطن / جعفر پناهی و حضور در جشنواره‌های جهانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰
    • ستون آزاد

      نمایش فیلم مهیج سیاسی در تورنتو – ۳ مِی در Innis Town Hall و Global Link

      ۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      آنچه پالین کیل نمی‌توانست درباره‌ی سینمادوستان جوان تشخیص دهد

      ۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      هر کجا باشم، شعر مال من است

      ۳۰ اسفند , ۱۴۰۳

      لهجه من، هویت من: وقتی نژادپرستی زبانی خودش را پشت تمسخر پنهان می‌کند

      ۱۴ اسفند , ۱۴۰۳

      کانادا: سرزمین غرولند، چسب کاغذی و دزدهای حرفه‌ای!

      ۱۱ دی , ۱۴۰۳
    • گفتگو

      ساندنس ۲۰۲۵ | درخشش فیلم‌های ایرانی «راه‌های دور» و «چیزهایی که می‌کُشی»

      ۱۳ بهمن , ۱۴۰۳

      روشنفکران ایرانی با دفاع از «قیصر» به سینمای ایران ضربه زدند / گفتگو با آربی اوانسیان (بخش دوم)

      ۲۸ شهریور , ۱۴۰۳

      علی صمدی احدی و ساخت هفت روز: یک گفتگو

      ۲۱ شهریور , ۱۴۰۳

      «سیاوش در تخت جمشید» شبیه هیچ فیلم دیگری نیست / گفتگو با آربی اُوانسیان (بخش اول)

      ۱۴ شهریور , ۱۴۰۳

      مصاحبه اختصاصی با جهانگیر کوثری، کارگردان فیلم «من فروغ هستم» در جشنواره فیلم کوروش

      ۲۸ مرداد , ۱۴۰۳
    • درباره ما
    مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس
    مقالات سینما

    صد فیلم: ۴- «محاکمه»؛ وصیتنامه تلخ یک نابغه

    محمد عبدیمحمد عبدی۳ تیر , ۱۴۰۲
    اشتراک گذاری Email Telegram WhatsApp
    محاكمه اورسن ولز
    اشتراک گذاری
    Email Telegram WhatsApp

    محاكمه

    The Trial

    نویسنده و کارگردان: اورسن ولز

    بازیگران: آنتونی هاپکینز، ژان مورو، رومی اشنایدر، الزا مارتینلی، اورسن ولز

    محصول ۱۹۶۲- فرانسه، ایتالیا، آلمان غربی

     

    جوزف ک. از خواب بیدار می شود در حالی که دو پلیس وارد اتاقش شده‌اند و می‌گویند که او بازداشت است. تا انتهای فیلم جوزف در تلاش برای دفاع از خود در برابر اتهامی است که او و ما نمی‌دانیم چیست.  

                                                            ***

    تلخ‌ترین و سیاه‌ترین و تکان‌دهنده‌ترین اثر اورسن ولز- و بهترین همه آثارش- که هر چند آخرین فیلمش نیست اما وصیتنامه‌ای است درخور از این نابغه عالم سینما که جهان کافکا را به بهترین نحو به زبان سینما برمی‌گرداند تا آنجا که به گمانم اگر کافکا زنده بود و می‌خواست فیلمی بسازد، احتمالاً فیلمی شبیه به همین «محاکمه» اورسن ولز خلق می‌کرد.

    فیلم بی تردید از زمان خودش جلوتر است و عجیب این که پس از شصت سال، از امروز ما هم پیشتر به نظر می‌رسد: فیلمی پسامدرن که آخرالزمان- همین امروز ما- را به بهترین نحو تصویر می‌کند؛ فیلمی که رویا و کابوس را عینی می‌کند و جهان پیچیده، تو‌ در تو و ناهنجاری می‌سازد که به طرز غریبی به جهان امروز ماشین‌زده و مکانیکی ما می‌ماند (با پیش‌بینی‌های حیرت‌انگیز از جمله درباره کامپیوتر) که در آن عدالت و قانون معنایش را از دست می‌دهد.

    ولز از ابتدا حضور پررنگ و خدای‌گونه اش را به رخ می‌کشد. فیلم با صدای اورسن ولز به عنوان راوی آغاز می‌شود و با انیمیشن، داستان مردی در کتاب کافکا را می‌گوید که با در بسته قانون روبرو می‌شود، داستانی که جلوتر با همان طراحی‌ها و با همان صدای اورسن ولز(این بار در جلوی دوربین) تکرار می‌شود و داستان تلخ قهرمان فیلم را به داستان مردی که به عدالت نمی‌رسد و می‌میرد، پیوند می‌زند که در عین حال پیوند فیلم را با ادبیات بیشتر می‌کند. غریب این که فیلم در عین تصویر بی کم و کاست جهان کافکا- و روایت دنیایی که دنیای «کافکایی» می‌نامندش- به شدت با جهان اورسن ولز می‌آمیزد و پیوندی ناگسستنی دارد با دیگر فیلم‌های او؛ از زوایای دوربین تا فضاسازی؛ از شبیه سازی قصر زانادوی «همشهری کین» برای شخصیت وکیل مدافع(با بازی خود ولز) تا خلق صحنه‌های بسیار مشابه با «نشانی از شر»- دیگر شاهکارش- ، تا پله‌هایی که از شاهکار قلع و قمع شده‌اش، «آمبرسون‌های باشکوه» وام می‌گیرد (زمانی که ولز در سفر بود این فیلم را کوتاه و تدوین‌اش را به کل تغییر دادند و نگاتیوهایش را هم از بین بردند. ولز هیچ وقت به تماشای این فیلم ننشست؛ تنها یک بار دهه‌ها بعد، در اسپانیا در راهروی سینمایی که از کنار آن رد می شد ایستاد تا صدای فیلم را گوش کند، در حالی که اشک می‌ریخت.)

    محاكمه اورسن ولز

    صدای ولز در ابتدای «محاکمه» به ما می‌گوید که منطق این داستان، منطق رویاست و کابوس. بر این اساس فیلم کابوس غریب و ترسناکی است که از شخصیت اصلی به ما منتقل می‌شود و بی زمانی و بی مکانی‌اش، با همین امروز و همین اطراف ما پیوند می‌خورد. جوزف ک. از خواب بیدار می‌شود (نمای نزدیکی از صورت او در خواب) و خود را در داخل کابوسی می‌بیند که واقعیت فیلم را شکل می‌دهد، در حالی که تمام فیلم می‌تواند کابوس خود جوزف ک. – یا کابوس کافکا یا اورسن ولز- هم باشد (زن همسایه – ژان مورو- به جوزف:«مطمئنی بیدار بودی؟»)

     اما این کابوس کافکا/ولز به شدت با جهان امروز و واقعیت‌های زندگی ما پیوند دارد. محل کار جوزف ک. ترسناک‌ترین صحنه‌های فیلم را شکل می‌دهد: جایی که تا چشم کار می‌کند آدم‌ها پشت میز کارشان نشسته‌اند (ولز برای این صحنه‌ها در مکانی عظیم در بلگراد، هشتصد و پنجاه نفر را پشت میزهایی نشاند که به دقت چیده شده‌اند)؛ آدم‌هایی که نه حرف می‌زنند و نه راه می‌روند. تنها یک بار با پایان رسیدن کارشان از جایشان بلند می‌شوند: درست مثل روبات‌هایی که زندگی ماشینی‌شان از آنها می‌طلبد. ولز- در این فیلم که به قول خودش هم بهترین ساخته‌اش است-  انگشت اشاره‌اش را به سمت نظم دروغین جامعه ما می‌گیرد و با قدرت تمام آن را در برابر چشم‌مان قرار می‌دهد: جهانی بدون احساس که در آن حق و حقیقت معنایی ندارد و فاصله یک آدم موفق بی‌گناه در جامعه تا سقوط، تنها یک چشم بر هم زدن- یا چشم باز کردن از خواب- است (عجیب این که حدود شش دهه بعد، جهان امروز ما بسیار بیشتر از زمان ساخت فیلم به این واقعیت تلخ نزدیک‌تر به نظر می‌رسد).

    موسیقی شگفت انگیز آداجیوی آلبینونی در بسیاری از قسمت‌های فیلم شنیده می‌شود؛ موسیقی‌ای آخرالزمانی و تلخ که مرثیه‌ای است برای احوال بشر و حالا اینجا به بهترین نحو با داستان – و نماهای آخرالزمانی ولز- ترکیب می‌شود. جوزف ک. را از تالار موسیقی بیرون می‌کشند (جایی که همه با صورت‌های مسخ شده نشسته‌اند) تا از جلو آدم‌هایی رد شود که تلخی تاریخ را به رخ ما می‌کشند (با یادآوری آشوویتس؛ یک سکانس سوررئال عجیب از آدم‌های نیمه برهنه با تنها یک شماره بر روی سینه). جوزف از درهایی رد می‌شود که به صورت غریبی مکان‌های مختلف را به هم پیوند می‌زند: او از هر دری می‌گذرد وارد مکان دیگری می‌شود که قاعدتاً نباید ارتباطی با مکان قبلی داشته باشد؛ از داخل دادگاه به محل کارش می‌رسد یا از پیش نقاش به درون دادگاه. این میان درها نقش بسیار مهمی دارند و هر دری که باز یا بسته می‌شود، مکان‌های مختلفی را به هم پیوند می‌زند و در عین حال با شروع روایت (بسته شدن در عدالت و قانون بر روی شخصیت داستان) پیوند می‌خورد.

    اما در راه روایت این دنیای پیچیده، دوربین به مانند مومی در دستان ولز حضور قاهر فیلمساز را در تار و پود جهان سیاه و سفیدش به نمایش می‌گذارد (رنگی بودن فیلم می‌توانست به یک فاجعه ختم شود) تا آنجا که خدایی فیلمساز- و قدرت بلامنازع‌اش در خلق تصویر- نه از جهت خودنمایی و به رخ کشیدن قدرتش است، بل ابزار سینما برای او چیزی نیست جز در خدمت روایت و فضاسازی خارق العاده فیلم که قضاوت اخلاقی، جامعه ماشینی، فساد اداری و نبود عدالت اجتماعی را بدون لحظه‌ای در غلتیدن در مرز شعار تصویر کند؛ جایی که نماهای بلند ولز حس تداوم شگفت‌انگیزی خلق می‌کند( مثلاً جایی که جوزف می‌خواهد در بردن چمدان به زن کمک کند) یا به درستی در بخشی دیگر مثل دیدار با نقاش به نماهای کوتاه دل می‌بندد تا حس صحنه را بهتر منتقل کند؛ ولز به شکل نبوغ آمیزی کماکان از عمق میدان- که استادش است – استفاده می‌کند (مثلاً صحنه حرف زدن جوزف با لنی که بلاک را در عمق صحنه به نمایش می‌گذارد) و با زوایای پائین‌تر از سطح چشم – که باز استادش است- هراس صحنه را دوچندان می‌کند (نگاه کنید به ورود پلیس‌ها به داخل خانه جوزف، به اتاق خوابی که خصوصی‌ترین بخش زندگی او- و ما- را شکل می‌دهد).

    و ولز در این وصیتنامه شکوهمندش تکلیفش را با مذهب هم روشن می‌کند:

    کشیش:«پسرم!»

    جوزف:«من پسر تو نیستم!»

    پس از آن جوزف به سمت سرنوشت نهایی‌اش حرکت می‌کند، جایی که ولز پس از پایان داستان، در عنوان‌بندی نهایی حضور خدای‌گونه‌اش را باز با ما در میان می‌گذارد:«نقش وکیل مدافع رو من بازی کردم. این فیلم رو هم من نوشته‌ام و کارگردانی کرده‌ام. اسم من اورسن ولزه.»

    محاكمه اورسن ولز

     

    بیشتر بخوانید:

    صد فیلم: ۳- اسب تورین

    صد فیلم: ۲- کبوتری برای تأمل در باب هستی روی شاخه نشست   

    صد فیلم: ۱- زیرزمین

    صد فیلم اورسن ولز محاكمه
    اشتراک Email Telegram WhatsApp Copy Link
    مقاله قبلیاسب تورین و پارادایم پست-مدرن / روایت و روایت‌گری در اسب تورین
    مقاله بعدی برای کن لوچ، وجدان بیدار سینما
    محمد عبدی

    داستان‌نویس، منتقد فیلم، پژوهشگر هنر و مستندساز. مقالات و‌ نقدهای او از سال ۱۳۶۸ تا به امروز در ایران و‌ خارج از ایران منتشر شده‌اند و تاکنون چهارده عنوان کتاب از او (از جمله رمان «پنج زن» و مجموعه مقالات تحت عنوان «و شبم پرستاره شد») به چاپ رسیده‌اند.

    مطالب مرتبط

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | عقاب‌های جمهوری؛ هنر در بند تبلیغات حکومتی

    امیر گنجوی

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | آلفا: بدن استریل‌شده‌ی یک فاجعه‌ی جعلی

    امیر گنجوی

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | گزارش تصویری ۲

    فینیکس
    نظرتان را به اشتراک بگذارید

    بدون دیدگاه

    1. بهروز on ۱۴ شهریور , ۱۴۰۲ ۳:۵۴ ب.ظ

      عالیه بود
      آدرس کانال تلگرام فارسی؟

    پیشنهاد سردبیر

    دان سیگل و اقتباس نئو نوآر از «آدمکش‌ها»ی ارنست همینگوی

    داستان‌های فینیکس | ۱- فیل در تاریکی

    گچ | داستان کوتاه از دیوید سالایی

    ما را همراهی کنید
    • YouTube
    • Instagram
    • Telegram
    • Facebook
    • Twitter
    پربازدیدترین ها
    Demo
    پربازدیدترین‌ها

    داستان‌های فینیکس | ۱۷- وسواس

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | عقاب‌های جمهوری؛ هنر در بند تبلیغات حکومتی

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | آلفا: بدن استریل‌شده‌ی یک فاجعه‌ی جعلی

    پیشنهاد سردبیر

    لهجه من، هویت من: وقتی نژادپرستی زبانی خودش را پشت تمسخر پنهان می‌کند

    امیر گنجوی

    آن سوی فینچر / درباره فیلم Mank (منک)

    امین نور

    چرا باید فیلم‌های معمایی را چند بار دید؟ / تجربه تماشای دوباره فایت کلاب

    پریسا جوانفر

    مجله تخصصی فینیکس در راستای ایجاد فضایی کاملا آزاد در بیان نظرات، از نویسنده‌ها و افراد حرفه‌ای و شناخته‌شده در زمینه‌های تخصصیِ سینما، ادبیات، اندیشه، نقاشی، تئاتر، معماری و شهرسازی شکل گرفته است.
    این وبسایت وابسته به مرکز فرهنگی هنری فینیکس واقع در تورنتو کانادا است. لازم به ذکر است که موضع‌گیری‌های نویسندگان کاملاً شخصی است و فینیکس مسئولیتی در قبال مواضع ندارد.
    حقوق کلیه مطالب برای مجله فرهنگی – هنری فینیکس محفوظ است. نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

    10 Center Ave, Unit A Second Floor, North York M2M 2L3
    • Home

    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.